آذکار هنگام خواندن نماز
آذکار و دعاهای که در نماز خوانده می شود: دعای وضو کردن:
قبل از وضو گفته شود:
«بِسمِ اللهِ»
گفته شود، وبعد از وضوء این دعاها خوانده شود:
أَشْهَدُ أَنْ لا إِلٰهَ اِلَّا اللَّهُ وَحْدَهُ لا شَرِيكَ لَهُ، وَأَشْهَدُ أَنَّ مُحَمَّدًا عَبْدُهُ وَرَسُولُهُ
(شهادت می‌دهم به اینکه هیچ معبودی (و حاکمی و شارعی) بجز الله وجود ندارد در حالیکه او تک و تنها بوده و هیچ شریکی ندارد و شهادت می‌دهم به اینکه محمد بنده و فرستاده اوست) .
اللَّهُمَّ اجْعَلْنِی مِنَ التَّوَّابِینَ وَاجْعَلْنِی مِنَ الْـمُتَطَهِّرِینَ
(بار اللّه تعالٰی مرا از توبه کنندگان و پشیمان کنندگان از گناهان و از پاکان قرار بده) .
آذکار درهنگام رکوع:
از ابن عباس رضی الله عنهما روایت است که می گوید: درحالی که مردم پشت سر ابوبکر رضی اللّه عنه نماز می خواندند، رسول الله صلی الله علیه وسلم پرده را کنار زده و فرمود:
«أَيُّهَا النَّاسُ، إِنَّهُ لَمْ يَبْقَ مِنْ مُبَشِّرَاتِ النُّبُوَّةِ إِلَّا الرُّؤْيَا الصَّالِحَةُ، يَرَاهَا الْمُسْلِمُ، أَوْ تُرَى لَهُ، أَلَا وَإِنِّي نُهِيتُ أَنْ أَقْرَأَ الْقُرْآنَ رَاكِعًا أَوْ سَاجِدًا، فَأَمَّا الرُّكُوعُ فَعَظِّمُوا فِيهِ الرَّبَّ عَزَّ وَجَلَّ، وَأَمَّا السُّجُودُ فَاجْتَهِدُوا فِي الدُّعَاءِ، فَقَمِنٌ أَنْ يُسْتَجَابَ لَكُمْ»
«ای مردم، از بشارت های نبوت جز رویای صالحه که مسلمان می بيند يا به او نشان داده می شود، چيز ديگری باقی نمانده است. آگاه باشيد که من از خواندن قرآن در رکوع و سجده منع شده ام. پس در رکوع، عظمت و بزرگی پروردگار عزوجل را بيان کنيد و در سجده، زياد دعا کنيد. چرا که شايسته است دعای شما پذيرفته شود».
سُبْحَانَ رَبِّيَ الْعَظِيمِ
(پروردگار بزرگ و بلند مرتبه‌ام را از هر نوع عیب و نقص مبرا و منزه دانسته و بسیار پاک و آراسته‌اش می‌دانم)
از عایشه رضی الله عنها روایت است که می گوید: بعد از نزول (إذا جاء نصرُ الله والفتح)، رسول الله صلی الله علیه وسلم هیچ نمازی اقامه نکرد مگر اینکه در آن این دعا را خواند:
«سُبْحَانَكَ اَللَّهُمَّ ربَّنَا وَبحمْدِكَ، اَللَّهمَّ اغْفِرْ لِيْ».
و در روایتی آمده است: رسول الله صلی الله علیه وسلم در رکوع و سجده این ذکر و دعا را زیاد می خواند:
«سُبْحانَكَ اللَّهُمَّ ربَّنَا وَبحمْدِك، اللَّهمَّ اغْفِرْ لي»
، (ذات شما پاک است ، ای پروردگار ما! و فقط برای شما همه تعریف است ، یا اللّه مرا مغفرت کن) .
از عايشه رضی الله عنها روایت است که می گويد: رسول الله صلى الله عليه وسلم در رکوع و سجده اش می گفت:
«سبُّوحٌ قُدُّوسٌ رَبُّ المَلاَئِكَةِ وَالرُّوحِ».
(پاک و منزه و با قدرت و با قداست است پروردگار فرشتگان و جبریل)
از عوف بن مالک اشجعی رضی الله عنه روایت است که می گوید: شبی همراه رسول الله صلی الله علیه وسلم به نماز (شب) ایستادم. ایشان سوره بقره را خواند. از هیچ آیه ای با مضمون رحمت عبور نمی کرد مگر اینکه مکث نموده و از الله رحمتش را درخواست می کرد. و از هیچ آیه ای با مضمون عذاب است عبور نمی کرد، مگر اینکه مکث نموده و از الله پناه می خواست. عوف می گوید: سپس رکوع نمود و رکوعش به اندازه قیامش طول کشید؛ و در رکوع این ذکر را می گفت:
«سُبْحَانَ ذِيْ الْجَبَرُوْتِ، وَالْمَلَكُوْتِ، وَالْكِبْرِيَاءِ، وَالْعَظَمَةِ»
«پاک است پروردگارى كه مالک قدرت، فرمانروايى، بزرگى و عظمت است». سپس سجده نمود و سجده اش به اندازه قیامش بطول انجامید و در سجده نیز همین کلمات را گفت، سپس برای رکعت دوم بلند شد و سوره آل عمران را خواند؛ سپس یک سوره خواند (بعد از آن) سوره خواند .