وَقَالَ رَبُّكُمُ ادْعُونِي أَسْتَجِبْ لَكُمْ إِنَّ الَّذِينَ يَسْتَكْبِرُونَ عَنْ عِبَادَتِي سَيَدْخُلُونَ جَهَنَّمَ دَاخِرِينَ(۶۰)
و پروردگارتان فرمود مرا بخوانيد تا شما را اجابت كنم در حقيقت كسانى كه از پرستش من كبر مى ورزند به زودى خوار در دوزخ درمى آيند.
این آیات قرآن کریم با بعضی فضایل آنها است:
در تفسیر قرطبی از عبداللّه بن عباس رضی اللّه عنهما نقل است که کسی بر بستر خود خواب شود و این را بخواند: مَا جِئْتُمْ بِهِ السِّحْرُ إِنَّ اللَّهَ سَيُبْطِلُهُ إِنَّ اللَّهَ لَا يُصْلِحُ عَمَلَ الْمُفْسِدِينَ(یونس آیت ۸۱)
پس چون افگندند گفت موسی علیه السلام آنچه آورده اید آنکه سحر است هر آئینه اللّه تعالی زود باطل میگرداند اثر آنرا هر آئینه اللّه تعالی کامیاب نمی گرداند عمل مفسدان را -
به او سحر ضرر رسانده نمی تواند -
از سعید بن جبیر روایت است که کسی بعداز خواندن آیت ۴۶ سوره زمر دعا کند قبول میگردد:
قُلِ اللَّهُمَّ فَاطِرَ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ عَالِمَ الْغَيْبِ وَالشَّهَادَةِ أَنْتَ تَحْكُمُ بَيْنَ عِبَادِكَ فِي مَا كَانُوا فِيهِ يَخْتَلِفُونَ
بگو ای اللّه تعالی آفریننده آسمانها و زمین دانندهٔ پنهان و اشکارا تو فیصله میکنی میان بندگان خود درچیزی که ایشان بودند که درآن اختلاف میکردند -
وقتی کسی در یک جای اقامت میکند در مسجد یا جای دیگر مانند خانه خود داخل شود ایت ۲۹ سوره المؤنون را بخواند:
وَقُلْ رَبِّ أَنْزِلْنِي مُنْزَلًا مُبَارَكًا وَأَنْتَ خَيْرُ الْمُنْزِلِينَ
وبگو ای پروردگار من فرود آر مرا به جای فرودآوردنی با برکت وتو بهترین فرود آرندگانی
قُلِ الْحَمْدُ لِلَّهِ وَسَلَامٌ عَلَى عِبَادِهِ الَّذِينَ اصْطَفَى آللَّهُ خَيْرٌ أَمَّا يُشْرِكُونَ (۵۹)
بگو صفات خدای بودن خاص اللّه تعالی راست وسلامتی است (از عذاب ها و آفت ها از جانب اللّه تعالی) برآن بندگان او که برگزیده است آنان را آیا اللّه تعالی بهتر است (برای الوهیت) یا کسی را که با اللّه تعالی شریک می آرند
روایت کرده شده است که نبی ﷺ بعد از این آیت میگفت (بَلِ اللّه خَیرٌوَّاَبقیٰ وَاَجَلُّ وَاکْرَمُ) -
(مرفوع) حدثنا عبد الرحمن بن واقد ابو مسلم السعدي، حدثنا الوليد بن مسلم، عن زهير بن محمد، عن محمد بن المنكدر، عن جابر رضي الله عنه، قال: خرج رسول الله صلى الله عليه وسلم على اصحابه، فقرا عليهم سورة الرحمن من اولها إلى آخرها، فسكتوا، فقال: " لقد قراتها على الجن ليلة الجن فكانوا احسن مردودا منكم، كنت كلما اتيت على قوله: فباي آلاء ربكما تكذبان سورة الرحمن آية 13 قالوا: لا بشيء من نعمك ربنا نكذب فلك الحمد ". قال ابو عيسى: هذا حديث غريب، لا نعرفه إلا من حديث الوليد بن مسلم، عن زهير بن محمد، قال احمد ابن حنبل: كان زهير بن محمد الذي وقع بالشام ليس هو الذي يروى عنه بالعراق كانه رجل آخر قلبوا اسمه، يعني لما يروون عنه من المناكير، وسمعت محمد بن إسماعيل البخاري يقول: اهل الشام يروون عن زهير بن محمد مناكير، واهل العراق يروون عنه احاديث مقاربة.
جابر رضی اللّه عنه می گوید که رسول اللّٰه صل اللّه وعلیه وسلم به نزد صخابه خود آمد و در پیش آنها سوره الرحمن را از شروع تا آخر خواند مردم (شنیده) چپ ماندند ، شما فرمودید: من این سوره را در شب ملاقات خود با جنیات به جنیات خوانده شنوانیدم ، آنها مرا به مقابل شما خوب جواب دادند ، هروقتی که من خوانده به آیت «فبأي آلاء ربكما تكذبان» می رسیدم ایشان می گفتند «لا بشيء من نعمك ربنا نكذب فلك الحمد» ”ای پروردگار ما! ما از نعمت های شما انکار هیچ یک نعمت را نمی کنیم ، برای تو است همه تعریف ها"
امام ترمذی می گوید:
این حدیث غریب است ، ما این را بغیر از روایت ولید بن مسلم چنانچه او از زبیر بن محمد روایت می کند ، از کسی دیگری نمی دانیم -
۲- احمد بن حنبل می گوید: زبیر بن محمد که در شام است ، او زبیر نیست که اهل عراق از او روایت میکنند او شخص دیگر است ، مردم نام آنرا از سببی تبدیل کرده اند (تاکه مردم نام آنرا ندانند) ، از سببی که مردم از آن احادیث منکر را بیان میکردند -
۳- من محمد بن بخاری را این گفته شنیدم که اهل شام از زبیر بن محمد مناکیر (احادیث منکر) روایت میکنند ، و اهل عراق از آن احادیث صحیح روایت میکنند -