وَقَالَ رَبُّكُمُ ادْعُونِي أَسْتَجِبْ لَكُمْ إِنَّ الَّذِينَ يَسْتَكْبِرُونَ عَنْ عِبَادَتِي سَيَدْخُلُونَ جَهَنَّمَ دَاخِرِينَ(۶۰)
و پروردگارتان فرمود مرا بخوانيد تا شما را اجابت كنم در حقيقت كسانى كه از پرستش من كبر مى ورزند به زودى خوار در دوزخ درمى آيند.
عبدالله بن عمرو رضی اللّه عنه می گوید: که رسول اللّٰه صل اللّه وعلیه وسلم فرمود: دو عادت چنین است که آنها را هر مسلمان به پابندی و پختگی از خود کرده باشد او در جنت می رود ، به توجه بشنوید ، هردو آسان است مگر عمل کنندگان برآن اندک است ، بعد از هر نماز ده بار تسبیح اللّه تعالٰی را کند (سبحان اللّه بگوید) ، ده بار حمد بیان کند (الْحَمْدُ لِلَّهِ بگوید) و ده بار بزرگی اللّه تعالٰی را بیان کند (اللّٰه أكبر بگوید) - عبدالله بن عمرو رضی اللّه عنه می گوید: من رسول اللّٰه صل اللّه وعلیه وسلم را آنهارا بر انگشتان خود شمار کرده دیدم ، شما فرمودید: اینها به شمار کردن زبان یک و نیم صد شدند لیکن اینها در میزان (ده بار زیاده) یک و نیم هزار خواهد شدند - (این یک خصلت و عادت شد) و (خصلت و عادت دوم این است که) وقتی در بستر خواب برای خوابیدن می روید پس صدبار سبحان اللّه ،اللّٰه أكبر و الْحَمْدُ لِلَّهِ بگو ، اینها در گفتن به زبان صد هستند لیکن در میزان هزار هستند ، (حالا بگو) کیست از شما که در روز و شب دونیم هزار گناه بکند؟ مردم گفتند: ما این را همیشه و با پابندی چرا کرده نخواهیم توانست؟ ایشان فرمودند: "(از این سبب که) وقتی که از شما کسی در خواندن نماز می باشد شیطان در نزد او می آید ، و برایش می گوید: فلان سخن را یاد کن ، در باره فلان چیز فکر کن ، تا آنکه توجه اورا از کار اصلی میگرداند ، تاکه او این را نکند ، همین گونه آدمی در بستر خود می باشد شیطان آمده اورا (تپ تپ زده) می خواباند تا آنکه او (بغیر خواندن تسبیحات) می خوابد" -
حَدَّثَنَا يَحْيَى بْنُ يَحْيَى وَقُتَيْبَةُ بْنُ سَعِيدٍ وَأَبُو الرَّبِيعِ الْعَتَكِيُّ جَمِيعًا عَنْ حَمَّادٍ قَالَ يَحْيَى أَخْبَرَنَا حَمَّادُ بْنُ زَيْدٍ عَنْ ثَابِتٍ عَنْ أَبِي بُرْدَةَ عَنْ الْأَغَرِّ الْمُزَنِيِّ وَكَانَتْ لَهُ صُحْبَةٌ أَنَّ رَسُولَ اللَّهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ قَالَ إِنَّهُ لَيُغَانُ عَلَى قَلْبِي وَإِنِّي لَأَسْتَغْفِرُ اللَّهَ فِي الْيَوْمِ مِائَةَ مَرَّةٍ
6858 صحیح مسلم
ثابت از ابو بُردہ و او از اغرمزنی رضی اللّه عنه ، که اورا شرف صحبت حاصل بود ، روایت کرد که رسول اللّٰه صل اللّه وعلیه وسلم فرمود: بر دل من غبار مانندی می آید باز من (برای ازاله این کیفیت) صد بار از اللّه تعالٰی استغفار می کنم
حدثنا إبراهيم بن المنذر الحزامي , حدثنا صدقة بن بشير مولى العمريين , قال: سمعت قدامة بن إبراهيم الجمحي يحدث , انه كان يختلف إلى عبد الله بن عمر بن الخطاب , وهو غلام وعليه ثوبان معصفران , قال: فحدثناعبد الله بن عمر , ان رسول الله صلى الله عليه وسلم , حدثهم:" ان عبدا من عباد الله , قال: يا رب , لك الحمد كما ينبغي لجلال وجهك , ولعظيم سلطانك , فَعَضَّلَتْ بِالْمَلَكَيْنِ , فلم يدريا كيف يكتبانها , فصعدا إلى السماء , وقالا: يا ربنا , إن عبدك قد قال مقالة , لا ندري كيف نكتبها , قال الله عز وجل: وهو اعلم بما قال عبده , ماذا قال: عبدي؟ قالا: يا رب , إنه قال: يا رب , لك الحمد كما ينبغي لجلال وجهك , وعظيم سلطانك , فقال الله عز وجل لهما: اكتباها كما قال عبدي , حتى يلقاني , فاجزيه بها".
(سنن ابن ماجه، كتاب الأدب، بَابُ : فَضْلِ الْحَامِدِين، حدیث نمبر: 3801)
عبداللہ بن عمر رضی الله عنہما می فرماید: که رسول اللّٰه صل اللّه وعلیه وسلم به او بیان کرد که از بنده های اللّه تعالٰی یک بنده چنین گفت: «يا رب , لك الحمد كما ينبغي لجلال وجهك , وعظيم سلطانك» "ای پروردگار من! من چنان تعریف ترا می کنم ، که سزاوار ذات جلال تو و عطمت سلطنت تو است" , پس این کلمات بر این هردو ملائیک (یعنی کراماً کاتبین) مشکل شد ، و آنها ندانستند که این کلمات را چگونه بنویسند ، آخر آنها هردو به جانب آسمان بالا شدند و عرض کردند: ائ پروردگار ما! بنده تو چنین یک کلمه گفته است ، که ما نمیدانیم آنرا چگونه بنویسیم؟ اللّه تعالٰی فرمود: بنده من چه گفت؟ حال آنکه بنده او که چیزی گفته است ، اورا او خوب می داند ، آن ملائیک عرض کردند بنده تو این کلمه را گفته است: «يا رب لك الحمد كما ينبغي لجلال وجهك ولعظيم سلطانك» در این وقت اللّه تعالٰی فرمود: این کلمه را همین گونه بنویسید ، به همان گونه که بنده من گفته است ، تا آنگاه که بنده من با من ملاقات کند پس من در آن وقت به این بنده خود پاداش اورا می دهم -
عن أبي هريرة رضي الله عنه قال: قال رسول الله صلى الله عليه وسلم: من قال: سبحان الله وبحمده في يوم مائة مرة حطت خطاياه وإن كان مثل زبد البحر - البخاري ومسلم
ابو هريره - رضى الله عنه - از پيامبر - صلى الله عليه و سلم - روايت مى كند كه فرمودند: "هرکس روزانه صد بار بگوید: «سُبْحَانَ اللَّهِ وَبِحَمْدِهِ» گناهان وی بخشیده می شود هرچند به اندازه ی کف روی دریا باشند".
از علی بن حرب بن محمد طائی روایت است فرمود به ما سفیان گفت او از ایوب او از محمد بن حبان روایت کرد که خالد رضی اللّه عنه در شب بیدار می ماند او از بی خوابی خود به نبی صل اللّه وعلیه وسلم شکایت کرد او اورا حکم پناه خواستن با این کلمات را داد:
أَعـوذُ بِكَلِمـاتِ اللّهِ التّـامّـاتِ مِن غَضَـبِ اللّهِ وَعِـقابِهِ وَ شَـرِّعِبـادِهِ وَمِنْ هَمَـزاتِ الشَّـياطينِ وَأَنْ يَحْضـرون (جامع ترمذی)
حدثنا علي بن حجر، حدثنا إسماعيل بن عياش، عن محمد بن إسحاق، عن عمرو بن شعيب، عن ابيه، عن جده، ان رسول الله صلى الله عليه وسلم، قال: " إذا فزع احدكم في النوم فليقل اعوذ بكلمات الله التامات من غضبه وعقابه وشر عباده ومن همزات الشياطين وان يحضرون، فإنها لن تضره "، قال: وكان عبد الله بن عمرو يلقنها من بلغ من ولده ومن لم يبلغ منهم كتبها في صك ثم علقها في عنقه. قال ابو عيسى: هذا حديث حسن غريب.
از عبداللہ بن عمرو بن العاص رضی الله عنہما روایت است که رسول اللّٰه صل اللّه وعلیه وسلم فرمود: "وقتی از شما کسی در خواب بترسد این دعا را بخواند: «أعوذ بكلمات الله التامات من غضبه وعقابه وشر عباده ومن همزات الشياطين وأن يحضرون» من پناه میخواهم به ذریعه کلمات کامل و جامع اللّه تعالٰی از غضب اللّه تعالٰی ، از عذاب اللّه تعالٰی و از شر و فساد بنده های اللّه تعالٰی و از وسوسه های شیاطین و از این سخن که آنها نزد ما بیایند" (به خواندن این دعا) این خواب پریشان کننده به او هیچ نقصانی رسانده نمی تواند عبداللہ بن عمر رضی الله عنہما به بچه های بالغ خود این دعا را یاد میداد و بچه های که نابالغ می بود برای آنها این دعا را بر کاغذ نوشته در گردن آنها اویزان می کرد -
امام ترمذی می گوید این حدیث حسن غریب است -